Artikelen: recensie
Roman Polanski: schuld en boete (2000)
—
door
The Ninth Gate is een knap gemaakte film waarin het stilistische concept van regisseur Roman Polanski (1933) net iets belangrijker lijkt dan het occulte verhaal. Toch is juist het gegeven, dat gebaseerd is op een roman van de Spaanse auteur Arturo Perez-Reverte, het meest fascinerende aan deze film omdat het zoveel zegt over de obsessies…
Ronald Isley blaast uitgekauwde liedjes nieuw leven in (2004)
—
door
Er is een dozijn liedjes van componist Burt Bacharach en tekstschrijver Hal David dat zo beroemd en bekend is dat het tot muzak voor warenhuizen en liften verworden is. Dat is het trieste lot van melodietjes die iedereen kan fluiten, want wie kent niet Raindrops Keep Falling On My Head of Anyone Who Had A…
James Carter Trio: extase! (2007)
—
door
Vrijdagavond op het festival The Hague Jazz. Het is ‘round midnight. Het trio van James Carter doet de soundcheck op het kleine, lage podium in een nagenoeg lege kelderzaal van het Congresgebouw. De sfeer is ontspannen. Carter hurkt op het podium om wat te kletsen met een paar mooie meisjes die vooraan staan te wachten…
Weer geen slechte plaat van The Fall (1991)
—
door
Met de achttiende produktie in veertien jaar – en zestien bezettingen – zijn er nog mensen die beweren dat The Fall steeds dezelfde plaat maakt.
Todd Haynes interpreteert Jean Genet (1992)
—
door
Poison van de jonge Amerikaan Todd Haynes is zowel artistiek als inhoudelijk een van de sterkste aanbiedingen van het Film Festival Rotterdam 1992. De film die in Amerika voor de nodige ophef zorgde en de conservatieve lobby om censuur vorig jaar weer aanwakkerde, past perfect in de opzet van het ‘Limits of Liberty’-programma van het…
Michael Jackson: Twee flesjes prik en een floppydisc (1992)
—
door
De Peter Pan-fascinatie van Michael Jackson begint groteske vormen aan te nemen. De eeuwige kleuter, die zijn muziek tegenwoordig van de hand doet bij twee flessen prik, vloog gisteravond letterlijk het podium af als besluit van zijn Dangerous-show. Science of fiction, wie zal het zeggen. Maar met een soort raketmotor op zijn rug steeg Jackson…
Lou Reed walgt briljant (1987)
—
door
De rock ‘n’ roll-mythe Lou Reed is niet meer. No more junkie business. Met New York heeft Reed zijn belangrijkste plaat gemaakt sinds Berlin (1973). De overeenkomst is meer dan alleen de naam van een wereldstad. De voormalige transformer geeft met spitsvondige maar harde teksten, vormgegeven door elementaire rock, een beeld van het grootsteedse leven…
Sun Ra’s rariteiten verzameld (1989)
—
door
Sonny Blount, beter bekend als Sun Ra, is nu op zijn (naar schatting) 74-jarige leeftijd nog steeds een van de meest omstreden jazzpersoonlijkheden. Genie voor de één, charlatan voor de ander. Maar het kan niet ontkend worden dat Ra sinds het ontstaan van zijn Arkestra in het midden van de jaren vijftig een geheel eigen…
Sun Ra zingt Walt Disney (1989)
—
door
Of Sun Ra, naar diens zeggen, inderdaad van Jupiter of Saturnus komt doet niet ter zake. Belangrijker is dat de excentrieke jazzveteraan zijn streken geenszins verleerd heeft, hoewel hij gisteravond tijdens een concert in Den Haag zo nu en dan de automatische piloot inschakelde. Afgezien van de zelfgestileerde mythe, lijkt bij Sun Ra (ware naam…
Terry Gilliams Munchausen laat niets aan verbeelding over (1988)
—
door
‘Menig reiziger is soms in staat, meer te beweren dan letterlijk genomen waar mag zijn. Het is dan ook geen wonder dat lezers of toehoorders soms tot enig ongeloof geneigd zijn.’ Deze uitspraak van de wonderbaarlijke aartsleugenaar de baron Von Münchhausen gaat voor de film van Terry Gilliam nog maar gedeeltelijk op.