“In een paar minuten CNN komen er misschien we tien subliminale boodschappen langs. Cola-reclames, bijvoorbeeld, waar we ons niet bewust van zijn, maar die we wel in ons opnemen”, zegt Jack Dangers van Meat Beat Manifesto. Zijn nieuwe plaat heet Subliminal Sandwich en bevat een meer dan twee uur durende mix van dansbeats, gerecyclede muziek, ironisch commentaar op de consumptiemaatschappij, politiek engagement en humor, veel humor.
Met dat laatste schijnt het publiek van de tegenwoordig in San Francisco woonachtige Brit moeite te hebben. De reden dat Jack Dangers twee jaar geleden Engeland verliet om zich in Amerika te vestigen, had te maken met een heugelijk feit. “Ik ben getrouwd met een Amerikaanse”, verklaart de muzikant die in 1989 debuteerde met Storm The Studio. Op die plaat koppelde Dangers hip hop, dub, funk en cut-ups uit de massamedia aan invloeden van Kraftwerk, Cabaret Voltaire en Mark Stewart & The Mafia. Met destijds een even adembenemende als baanbrekende liveshow, waarin multimedia-elementen en gechoreografeerde dans samenvielen, maakte Meat Beat Manifesto grote indruk.
Vier strijdlustige cd’s, met titels als Armed Audio Warfare en Satyricon, volgden, maar de meest geslaagde plaat is het gloednieuwe Subliminal Sandwich. ‘Twee keer draaien alvorens te luisteren’ staat er op de hoes van Dangers nieuwste. Denkt de man die ooit als een eerbetoon aan John Cage vier minuten stilte inlaste op een plaat, dat zijn humor gewaardeerd wordt? “Ik hoop het wel, maar ik heb het gevoel dat veel mensen mijn muziek te serieus nemen. Die hommage aan Cage werd niet begrepen. Wat ik bedoel met play twice before listening, een praktisch advies, is dat ik hoop dat de luisteraar de moeite neemt om de muziek te doorgronden. Subliminal Sandwich duurt 140 minuten en ik denk niet dat het geheel in één keer te bevatten valt.”
Als geheel werkt de dubbel-cd als een film voor de oren, maar Dangers spreekt van de ervaring die je kunt hebben als je naar drie radiostations tegelijkertijd luistert. Met hip hop-beats, dub-effecten en elementen uit techno, trip hop en jungle, en gestolen stemmen van stereotestplaten, film en televisie is Dangers er wonderwel in geslaagd om een welhaast organisch geheel te maken dat beslist tot de verbeelding spreekt. Subliminal Sandwich, dat hoofdzakelijk instrumentale muziek bevat, kent geen thema of rode draad, vertelt Dangers. Maar zijn interesse voor de media en het milieu zijn terugkerende onderwerpen. De plaat bevat zowaar een cover, Asbestos Lead Asbestos van de lang vergeten Engelse cultgroep World Domination Enterprise. “Mijn vader is aan kanker overleden, hij werkte met asbest. Al die goedkope arbeidershuizen in Engeland zijn met kankerverwekkend asbest gemaakt. Het is een schande, maar de overheid hoor je er niet over zolang ze goedkope huizen kunnen bouwen. Het was een goede beslissing om Engeland te verlaten. Je kunt vanuit een ander land veel beter zien wat er mis met je vaderland en ik zie nu pas echt wat het resultaat is van twintig jaar conservatief bewind. Toen ik twee jaar geleden naar Amerika verhuisde, hoorde ik voor het eerst de stem van Gerry Adams (politiek leider van de IRA – EQ), want in de Britse media wordt hij niet aan het woord gelaten. Adams klinkt als een acteur, een slechte acteur; wat een vreemde gewaarwording is.”
Door de radicale muziek van Storm The Studio en het gebruik van politiekgetinte slogans, werd Meat Beat lange tijd in één adem genoemd met politieke groepen als Consolidated en Emergency Broadcast Network, maar de laatste paar jaar is Dangers muziek vooral van muzikale invloed geweest op technogroepen als The Chemical Brothers en Sabres Of Paradise. De DIY-filosofie van de band van zeven jaar geleden is inmiddels gemeengoed geworden. De technologie biedt muzikanten tegenwoordig de mogeIijkheid om alleen en in je slaapkamer platen te maken, iets wat Dangers tegenwoordig in San Francisco doet. “Technologie dicteert de muziek, zo is het altijd al geweest. In de studio is Meat Beat Manifesto altijd een eenmansgroep geweest, op het podium wil ik niet alleen staan. Op tournee neem ik een drummer en een gitarist mee om de chaos te organiseren. Voor Subliminal Sandwich heb ik wel degelijk de interactie met andere muzikanten gezocht, zoals de van PJ Harvey bekende gitarist Joe Gore. Ik blijf het belangrijk vinden om ideeën uit te wisselen.” Dangers misschien wel belangrijkste instrument is de sampler, de machine die voor een ware revolutie in de popmuziek gezorgd heeft. Meat Beat Manifesto hanteert niet voor niets al sinds jaar en dag het recycle-logo op platenhoezen. “De meeste samples die ik gebruik bewerk ik, maar waarom zou ik zelf iets maken als het er al is. Ik ben een voorstander van het kringloop-idee, ook in het gewone alledaagse leven. Ja, je zou kunnen zeggen dat Meat Beat kringloopmuziek maakt.”
Opscene, augustus 1996