Artikelen: opscene
Kris Needs: “99% van alle rock ’n roll is troep.” (1994)
—
door
Hoeveel platen neemt een DJ mee voor een avondje Tegentonen? “Een paar honderd? Welnee, nog geen vijftig! De eerste keer dat ik draaide, heb ik lopen sjouwen met tassen vol, terwijl ik uiteindelijk slechts zeven platen gedraaid heb’, vertelt Kris Needs. “Ik draai overigens vooral mijn eigen produkties, omdat ik ze graag over een groot…
Kringloopmuziek van Meat Beat Manifesto (1996)
—
door
“In een paar minuten CNN komen er misschien we tien subliminale boodschappen langs. Cola-reclames, bijvoorbeeld, waar we ons niet bewust van zijn, maar die we wel in ons opnemen”, zegt Jack Dangers van Meat Beat Manifesto. Zijn nieuwe plaat heet Subliminal Sandwich en bevat een meer dan twee uur durende mix van dansbeats, gerecyclede muziek,…
De kopstoot van Carter The Unstoppable Sex Machine (1991)
—
door
Achter de groteske naam Carter The Unstoppable Sex Machine gaan twee timide jongens schuil. Hoewel? Op het podium raggen Jim Bob (tekst) en Fruitbat (muziek) met hun potente mix van trashgitaren en ritmeboxen en zingen ze even spitsvondige als ontroerende teksten over de betrekkelijkheid van het leven. In de beslotenheid van een Amsterdamse hotelkamer is…
Het geheim van The Young Gods (1995)
—
door
“Misschien is het wel een cliché om als Europese groep een cd in Amerika te maken, maar het was wel een fijne ervaring”, lacht Franz Treichler, zanger en gezicht van de Zwitserse groep The Young Gods. Voor hun vijfde studioplaat, Only Heaven, trok het trio voor een jaar naar New York om te werken aan…
Galaxie 500 onder de vleugels van Kramer (1990)
—
door
Drie highschool-dropouts kijken beteuterd voor zich uit. Laatste oortje versnoept, of is de pot op? De drie zijn Galaxie 500, het hipste bandje van 1990. Dean speelt gitaar en zingt, Naomi plukt basgitaarsnaren en haar vriendje Damon drumt. Hun producer heet Kramer, de svengali van het roemruchte underground-label Shimmy Disc. Kramers wil is wet, daar…
Julian Cope: “Ik wil Moeder Aarde neuken”. (1995)
—
door
“Het is af! Mijn boek over krautrock, het is eindelijk af”, zegt Julian Cope en maakt een gebaar van opluchting. “Ja, het gaat over Can, Faust, Neu, Amon Düül, de eerste vier elpees van Tangerine Dream – geweldig zijn die, niet? – en Ash Ra Temple en… Ik vond dat er een kosmisch handboek moest…