Ichi the Killer is een gruwelijk grappige antiheld (2002)

Laten we vooral niet vergeten dat Ichi the Killer een verfilming van een manga is en dat Japanners een ander gevoel voor humor hebben in relatie tot geweld. Overal waar Takashi Miike’s film vertoond wordt lopen de gemoederen hoog op. Zo ook op het recente filmfestival van Rotterdam waar het sadomasochistische thema binnen deze gitzwarte misdaadkomedie voor ophef zorgde.
[img_assist|nid=240|title=Ichi the Killer|desc=|link=none|align=none|width=283|height=400]

De titelfiguur, een gruwelijk grappige anti-held, hakt yakuza’s in mootjes om deze archetypische Japanse gangsters achter te laten als een blubberige smeerboel van ingewanden en bloed. Ichi is eigenlijk een sukkel, een watje die als kind gepest werd. Af en toe krijgt hij een telefoontje van een geheimzinnige man die hem aan zijn traumatische verleden herinnert om hem er vervolgens op uit te sturen om gangsters af te slachten. Gangsters die al dan niet op de pestkoppen uit zijn jeugd lijken. De veelzijdige veelfilmer Takashi Miike, die naam in Europa vooral maakte met het superieure, maar even gewelddadige Audition, waarin een vrouw pianosnaren gebruikt om mannen te vermoorden, heeft zich gebaseerd op de gelijknamige manga van Hideo Yamamoto.

Het geweld uit dat stripverhaal heeft Takashi Miike meer dan overtuigend in beeld gebracht. Huiveringwekkend is ondermeer een een marteling waarbij een man aan vleeshaken wordt opgehangen en met kokende olie overgoten wordt. Je ruikt welhaast het vlees branden. In ruim twee uur neemt Takashi Miike de kijker mee op een hellevaart die veelzeggend is voor de duistere kant van de mens. Want of ze nu Markies de Sade of Hideo Yamamoto heten, de mens is altijd gefascineerd geweest door fysiek geweld dat met lustgevoelens verbonden is. Ichi’s voornaamste tegenstander is het gangster-hulpje Kakihara (meeslepende rol van Tadanobu Asano) die net zoveel geniet van de pijn die hij anderen aandoet als van het geweld dat hij ondergaat. Wat betreft sadistische trekjes zijn Kakihara en Ichi aan elkaar gewaagd. De cultstatus van Ichi the Killer is de film vooruit gesneld en terecht, want het is uiteindelijk een razendknappe, hippe en filmtechnisch zeer kundig gemaakte film waarin alles, inclusief een schitterend weerbarstige soundtrack, klopt. Dat de film aan een klein publiek zal appeleren en dat veel scènes niet geschikt zijn voor mensen met een zwakke maag, behoeft geen betoog.

ICHI THE KILLER. Regie: Takashi Miike. Met: Tadanobu Asano, Nao Omori, Sabu.

Haagsche Courant, juli 2002