Een paar uur na het interview komen we elkaar tegen in de trein. Michael Gira is op weg naar Brussel en de man waarmee hij eerder die dag zo’n moeizaam gesprek voerde is op weg naar huis. De Amerikaanse muzikant, die na vijftien jaar afscheid neemt van zijn groep Swans, weet zelf ook dat een gesprek met hem niet makkelijk is. "Dat valt nooit mee", lacht hij verlegen in het gangpad van de intercity.
Foto © Jan Willem Steenmeijer
Met de elpee You Must Be Certain Of The Devil heeft de Amerikaans-Griekse sirene Diamanda Galás haar trilogie The Plague Mass beëindigd. Met deze sardonische gospel-mis spiegelt de zangeres ons aidstijdperk aan de heksenvervolging uit de middeleeuwen.
In 1945 schreven Jack Kerouac en William S. Burroughs samen een boek dat gebaseerd was op een moord. Drieënzestig jaar later wordt En de nijlpaarden werden gekookt in hun bassins dan eindelijk gepubliceerd. Het boek mag nu gezien worden als een sleutelroman over het prille ontstaan van de Beat Generation.
Foto Uitgeverij Lebowski
“Ik praat nooit over mijn teksten”, zegt Mark Hollis verontschuldigend als hem gevraagd wordt naar de lyrische inhoud van de nieuwe Talk Talk-elpee Spirit of Eden. Het enige dat de Britse componist en zanger over de opvolger van The Colour of Spring kwijt wil, is een positief antwoord op de vraag of termen als hoop, verlangen en vertrouwen de lading dekken.
Foto © Robert van Stuyvenberg
Het is lang stil geweest rond Ken Kesey. Eens peetvader van de hippies en schrijver van One Flew Over The Cuckoo's Nest, trok hij zich aan het eind van de jaren zestig terug om boer te worden. Maar hij schrijft nog steeds, zit vol plannen en bruist van het leven. “Ik ben druk aan het werk aan een nieuwe roman en heb net een filmscript af”, vertelt hij.
“Ik haat interviews”, verzucht Nick Cave als de bandrecorder is uitgezet. “Waarom ik ze dan geef? In een vlaag van welwillendheid heb ik m'n toestemming aan de platenfirma gegeven. Ach, ik ben blij even uit Londen weg te zijn, een vreselijke stad. Zat ik maar in Brazilië.”
Foto © Michel Linssen
Op haar hotelkamer heerst chaos, de vloer en de stoelen zijn bezaaid met paperassen en kleren. “Het lijkt alsof hier iemand overleden is”, grapt de Amerikaanse stemkunstenares Diamánda Galás. Ze slaat een kruisje. “Als je Grieks-orthodox bent is de contradictie het belangrijkste. Je slaat je kruis iedere dag, maar eigenlijk ben je gewoon een atheïst.” Ze lacht hysterisch en zet haar expressieve mond aan een grote kop cappuccino.
“Onze nieuwe cd heet Violator. We dachten dat het een leuke titel voor een heavy metalgroep zou zijn. Een geintje.”
Het is een standaardantwoord van Depeche Mode over de titel van de nieuwe plaat. Tekstschrijver Martin Gore en toetsenspeler Andrew Fletcher zullen er in een tijdsbestek van een uur precies het zelfde over zeggen.
The kye’s come hyem, but Ae see not me hinny. Het is de eerste regel uit Felton Lonnin, het liedje waarmee een van de betoverendste én succesvolste folkplaten van de afgelopen jaren begint.
The Danube Exodus is een interactieve installatie van de Hongaarse filmmaker en mediakunstenaar Péter Forgásc. Met beelden uit amateurfilms vertelt hij een aantal parallel lopende verhalen, waaronder dat van een groep Slowaakse joden die in 1939 per passagiersschip over de Donau naar Palestina vluchtte.
Foto © Robert van Stuyvenberg