Afscheid van Swans is geen zwanenzang (1997)

Een paar uur na het interview komen we elkaar tegen in de trein. Michael Gira is op weg naar Brussel en de man waarmee hij eerder die dag zo’n moeizaam gesprek voerde is op weg naar huis. De Amerikaanse muzikant, die na vijftien jaar afscheid neemt van zijn groep Swans, weet zelf ook dat een gesprek met hem niet makkelijk is. "Dat valt nooit mee", lacht hij verlegen in het gangpad van de intercity.

Foto © Jan Willem Steenmeijer

Mark Hollis: "Talk Talk maakt geen popmuziek." (1988)

“Ik praat nooit over mijn teksten”, zegt Mark Hollis verontschuldigend als hem gevraagd wordt naar de lyrische inhoud van de nieuwe Talk Talk-elpee Spirit of Eden. Het enige dat de Britse componist en zanger over de opvolger van The Colour of Spring kwijt wil, is een positief antwoord op de vraag of termen als hoop, verlangen en vertrouwen de lading dekken.

Foto © Robert van Stuyvenberg

Ken Kesey: "We hebben de baby met het badwater weggegooid." (1984)

Het is lang stil geweest rond Ken Kesey. Eens peetvader van de hippies en schrijver van One Flew Over The Cuckoo's Nest, trok hij zich aan het eind van de jaren zestig terug om boer te worden. Maar hij schrijft nog steeds, zit vol plannen en bruist van het leven. “Ik ben druk aan het werk aan een nieuwe roman en heb net een filmscript af”, vertelt hij.

Diamanda Galas: "Ze zijn bang voor mij." (1985)

Op haar hotelkamer heerst chaos, de vloer en de stoelen zijn bezaaid met paperassen en kleren. “Het lijkt alsof hier iemand overleden is”, grapt de Amerikaanse stemkunstenares Diamánda Galás. Ze slaat een kruisje. “Als je Grieks-orthodox bent is de contradictie het belangrijkste. Je slaat je kruis iedere dag, maar eigenlijk ben je gewoon een atheïst.” Ze lacht hysterisch en zet haar expressieve mond aan een grote kop cappuccino.

Pages