Justin Bennett en het geluid van de stad (2009)

“Ik wil je naar de stad laten luisteren”, zegt Justin Bennett over de aard van zijn beeldende kunst. Hij gebruikt geluiden die hij in steden opneemt om te vertellen over fenomenen die doorgaans aan de waarneming ontsnappen. Door middel van geluidscomposities, animaties, fotografie en noise maps legt hij onverwachte structuren bloot en diept hij verborgen geschiedenissen op. Bennett laat de beschouwer van zijn werk de stad op een andere manier ervaren door de ruis van de stad in voortdurende verrassende, culturele maar ook sociale en politieke contexten te plaatsen.

Sally Mann: tussen enscenering en toeval (2009)

“Je kunt alleen echt goede kunst maken als je houdt van het onderwerp dat je kiest”, is een veelzeggende uitspraak van Sally Mann. De expositie The Family and The Land spreekt boekdelen over de liefde van de Amerikaanse fotografe voor haar kinderen en voor het zuiden van de Verenigde Staten.
[img_assist|nid=252|title=Sally Mann, Candy Cigarette, 1989, gelatinezilverdruk; courtesy Gagosian Gallery|desc=|link=none|align=none|width=600|height=485]

Toby Litt: "Het leven bestaat uit genres." (2009)

Toby Litt is bij de J. Met de beginletters van zijn boeken gaat de Engelse schrijver het alfabet af. Journey Into Space is zijn tiende boek, een SF-roman die vooral niet al te SF-erig wil zijn. Net als I play the drums in a band called okay geen rock ’n roll-boek is en Hospital geen typische doktersroman. Voor elk boek eigent Litt zich een ander genre toe om het binnenstebuiten te keren.

Michael Raedecker wil brutaal zijn (2009)

In zijn nieuwe werk legt Michael Raedecker steeds meer zijn werkwijze bloot. Tussen de van schilder bekende schetsmatige potloodlijnen, die zichtbaar zijn in de plassen verf, en de geborduurde decoraties doemen rasters en patronen op. “Een raster blokkeert de illusie. Op het moment dat je begint te geloven in het figuratieve element,  klapt het dicht door het raster dat erachter verscholen ligt.”

William S. Burroughs: "Het lichaam is een relikwie." (1985)

Een oude man, licht voorovergebogen en steunend op een wandelstok, schuifelt langzaam door een doolhof van gangen in het sjieke, hoofdstedelijke Pulitzer Hotel. De meeste gasten in dit prijzige hotel bezigen de Engelse taal, met een Amerikaans accent. Met licht bevende handen frommelt déze gast een sigaret uit een pakje. Ook hij is Amerikaan, maar niet zomaar een. Norman Mailer heeft over hem gezegd dat hij waarschijnlijk de enige, levende Amerikaanse schrijver is die bezeten is door genialiteit.  Zijn naam: William Seward Burroughs.

Kijken achter de cirkels van Bridget Riley (2012)

’s Avonds laat, als ik vermoeid van de dag in bed lig en de slaap ieder moment over me kan komen, wrijf ik onbewust in mijn ogen en dan zie ik vaak geometrische patronen, meestal in zwart-wit. De cellen in de retina, gestimuleerd door de druk van mijn vingertoppen, sturen mijn hersenen aan om golvende damborden en pulserende cirkels te maken. Tijdens dit spervuur van onwaarschijnlijke lichtflitsen moet ik soms even denken aan Bridget Riley. De neurologische sensaties in mijn hoofd lijken onwillekeurig op haar iconische werken uit de jaren zestig, zoals Moments in Squares of Current .

Composition with Circles 9 met in de verte Tremor (foto: Gemeentemuseum Den Haag) Composition with Circles 9 (foto: Gemeentemuseum Den Haag)

Pages