MC 900ft Jesus is een blanke rapper uit Texas die een apocalyptische vorm van hip hop maakt. Hoe wil hij aangesproken worden? MC 900 of simpelweg Jesus? “Zeg maar Mark”, grinnikt de als Mark Griffin geboren muzikant die vervolgens uitleg geeft over zijn merkwaardige betiteling.
“Er is een televisie-evangelist in Amerika, Oral Roberts, die financiële problemen had rond de bouw van een religieus centrum. Hij zei dat hij in de woestijn een 900 voet (bijna 300 meter – EQ) hoge Jezus had gezien die hem vertelde dat het geld er wel zou komen.”
MC 900ft Jesus is een blanke rapper uit Texas die een apocalyptische vorm van hip hop maakt. Hoe wil hij aangesproken worden? MC 900 of simpelweg Jesus? “Zeg maar Mark”, grinnikt de als Mark Griffin geboren muzikant die vervolgens uitleg geeft over zijn merkwaardige betiteling.
“Er is een televisie-evangelist in Amerika, Oral Roberts, die financiële problemen had rond de bouw van een religieus centrum. Hij zei dat hij in de woestijn een 900 voet (bijna 300 meter – EQ) hoge Jezus had gezien die hem vertelde dat het geld er wel zou komen.”
De persoon Griffin hult zich publicitair in nevelen. Op de foto’s die zijn platenfirma verspreidt, verschuilt hij zich doorgaans achter een 3D-schilderij van Christus. Als de fotograaf van Haagsche Courant aanstalten maakt om MC 900 Ft Jesus te portretteren, stribbelt zijn manager tegen. Of Griffins gezicht maar zoveel mogelijk onzichtbaar blijft. Waarom die geheimzinnigheid? “Ik wil niet dat men denkt dat ik weer zo’n slechte blanke rapper ben, want daar zijn er al zo veel van”, zegt Griffin.
Mark Griffin werkte de afgelopen jaren in een platenzaak in Dallas. Ontevreden en blasé over de grote stroom oninteressante platen, zo zegt hij, begon hij samen met DJ Zero (Patrick Rollins), een trouwe bezoeker van de winkel, zelf muziek te maken. Zijn eerste cd Hell With
The Lid Off verschijnt eerdaags en bevat een zeer originele mix van hip hop, jazz, noise en invloeden uit de Europese ‘industriële funk’ van de late jaren zeventig en de huidige ‘electric body music’. Is dit nog hip hop te noemen?
Griffin: “We proberen een dergelijke kwalificatie te boven te komen. Onze muziek is op de zelfde manier samengesteld als de hip hop, met de zelfde elementen en instrumenten, samples en draaitafels. Hardcore-rapfans zullen er waarschijnlijk niets aan vinden, maar mensen die ook geïnteresseerd zijn in andere soorten muziek kunnen het wellicht wel appreciëren. De Europese invloeden in mijn muziek zijn ontstaan doordat de platenzaak waar ik werkte hoofdzakelijk aan import deed, dus ik hoorde meer Europese dan Amerikaanse muziek. De samples die ik gebruik zijn veelal Afrikaans en jazz. Er zit wat Weather Report in en wat Miles Davis, maar ik wil niet zoveel over die samples zeggen om rechtszaken te voorkomen. We proberen wel zoveel mogelijk toestemming te krijgen voor de samples die het prominents zijn. Daarnaast is het leuk voor de luisteraars zelf om uit te zoeken waar een en ander vandaan komt.”
Met titels als I’m Going Straight To Heaven, Talking To The Spirits en UFO’s Are Real toont MC 900 Ft Jesus zich gefascineerd door religie, paranormaal begaafden en geesteszieken. “Mijn muziek gaat overwegend over gekke mensen en reli-freaks. Ik ben geïnteresseerd in de wijze waarop krankzinnige mensen de wereld zien en in degenen die religie abnormaal benaderen. In mijn songs wil ik me verplaatsen in hun positie.”
Griffin baseert veel van zijn songs op wat hij zelf meemaakt. “Too Bad You’re Gonna Die schreef ik nadat ik in Los Angeles een gek op straat tegenkwam die tegen me begon te schreeuwen. Ik schrok er eerst van, maar later ging het me bezighouden dat er van die gekken zijn die doelloos over straat lopen en dan plotseling een toevallige passant verbaal aanvallen. In dat nummer heb ik dat gegeven opgeblazen tot cartoon-achtige proporties. Dat doe ik ook met de huidige sensatie-trend in Amerika inzake UFO’s, ontvoeringen door buitenaardse wezens en de belachelijke interesse voor reïncarnatie en vorige levens. Van die onderwerpen waar Shirley MacLaine hele boeken over vol schrijft. Ik vind dat soort zaken hilarisch.”
Haagsche Courant 1989