Zoekmachines op het internet. Altijd lollig. De naam Dave Clarke levert veel sporters op; een golfer, een autocoureur en een voetballer bij Dover Athletic. Wil onze Dave Clarke ruilen met een van hen? “No, thanks”, zegt ’s werelds beste techno-DJ gedecideerd.
Dat Dave Clarke ook muzikant is zouden we bijna vergeten nu al het alweer zes jaar geleden is dat Archive One verscheen. Een conflict met zijn vroegere label belemmerde hem om nieuwe platen uit te brengen. Clarke zat niet stil, want in de tussentijd kickstartte hij de electro-revival en maakte hij remixen voor Underworld en Leftfield. Zijn reputatie is nog immer gebaseerd op zijn meedogenloze DJ-sets. Dave Clarke is een compromisloos artiest en dat roept weerstanden op. Zo zou hij een kille zakenman zijn die avond aan avond dezelfde set draait. De waarheid is, zoals altijd, anders, zo blijkt uit het exclusieve interview dat BG op de avond voor Dance Valley had met de man in black uit Brighton.
Zoekmachines op het internet. Altijd lollig. De naam Dave Clarke levert opmerkelijk veel sporters op; een golfer, een autocoureur en een voetballer bij Dover Athletic. Wil onze Dave Clarke ruilen met een van hen? “No, thanks”, zegt hij gedecideerd.
Okay, maar dan moet je bestand zijn tegen een ander soort roem, de roem van de DJ die de popster van deze tijd is. Miss Kitten zou sardonisch kirren ‘being famous is soooo nice’.
“Hmmm… fame is tricky. Ik probeer mezelf te beschouwen als een gewoon mens en als je me vergelijkt met een filmster dan ben ik dat ook. Maar in vergelijking met een boekhouder, ben ik weer niet zo gewoon. Ik voel me niet prettig met roem. Ik word er kribbig van als ik als ster wordt behandeld, ik kan er niet tegen.”
We ontmoeten Dave Clarke (33) in het Okura Hotel in Amsterdam. Hij vertelt dat hij dol is op Japans eten en daarom dit statige hotel verkiest.
“Onlangs heb ik mijn eerste voedselvergiftiging van Japanse vis gehad. Ik heb me nog nooit zo ziek gevoeld. Maar wat ik doorgaans zo prettig vind aan Japans eten, is dat je je er niet zo vol van voelt, maar wel voldaan. Daarbij komt dat het heel natuurlijk voedsel is, erg gezond.”
Probeer je gezond te eten als je op reis bent?
“Dat is vaak lastig. Ik ben een tijdje vegetariër geweest, omdat ik begaan ben met het lot van dieren op boerderijen en dus probeer ik zoveel mogelijk organisch te eten. Maar soms als je onderweg bent, heb je die keuze niet. Als ik on the road ben, let ik goed op wat ik eet, maar als ik een paar dagen vrij heb wil ik mezelf nog wel eens tegoed doen aan een maaltijd van een afhaal-Chinees.”
Heeft een drukbezet DJ, met 300 klussen per jaar, een goede lichamelijke conditie nodig?
“Als je naar sommige DJ’s kijkt, vraag je je dat wel eens af. ik ben niet meer zo fit als vroeger. Daarom ben ik recentelijk lid geworden van een fitnessclub, hoewel ik daar niet vaak te vinden ben omdat ik het te druk heb met mijn werk. Weet je, het gaat er vooral om dat je geestelijk fit bent.”
Op jouw leeftijd moet je toch een beetje uitkijken met je lichamelijke gesteldheid.
“Zo oud ben ik toch niet? Ik weet dat er van alles begint te veranderen met je lichaam als je de dertig passeert. Het zijn van die dingen waarmee je andere mensen, oudere mensen, gepest hebt omdat je dacht dat het jou niet zou overkomen.”
Je staat te boek als compromisloos en je hebt de reputatie een lastpak te zijn met een uitgesproken mening. Je roept weerstanden op. In die special die VPRO’s Lola da Musica twee jaar geleden over je maakte, zou je als zakenman geportretteerd zijn.
“Haha! Er hoeft een twijfel over te bestaan dat mijn werk een zakelijke kant heeft. Ik heb één passie, muziek, en ik moet er voor zorgen dat de zakelijke kant van die passie op orde is. Net als andere succesvolle artiesten heb ik een manager en een boekingsagent in dienst. Maar het gaat te ver om te stellen dat ik een zakenman ben. Ik heb er geen moeite mee als men dat denkt. Na de uitzending van die documentiare kreeg ik veel mailtjes van mensen die me schreven dat ik wel okay ben.”
Er zijn ook mensen die denken dat je elke avond dezelfde set draait, omdat je doorgaans met twee kleine flightcases reist.
“Ik probeer zo compact mogelijk te reizen. Je moet niet vergeten dat er zo’n 90 platen in die koffertjes passen. Die kleine flightcases kan ik als handbagage meenemen in het vliegtuig en daar bespaar ik me veel tijd bij het in- en uitchecken. Vijf á zeven dagen per jaar maar liefst!”
Je hebt wel eens gezegd dat je het liefst met 25 cd’s in je achterzak zou willen reizen.
“Ja, maar het blijft beter om platen te draaien. Met cd’s zou het lekker reizen zijn, maar met cd’s zie je er niet uit als DJ. Ik draai nooit met cd’s, ze hebben niet dezelfde feedback als platen. Momenteel heb ik geen belangstelling om met een computer te DJ-en. Het klinkt niet organisch genoeg en daarnaast ziet het er niet uit. Ja, het is paradoxaal omdat ik zo van technologie houd dat ik met spullen werk die Thomas Edison uitgevonden heeft in 1893 ofzo.”
Geen Final Scratch voor Dave Clarke?
“Nee, mp3 klinkt erg pover als je een audiopurist bent. Computers zijn ook niet robuust genoeg. Je zal maar in een club staan en de computer valt uit. Nee, dat is niks. Ik wacht rustig af tot er een sterker systeem op de markt komt met een beter geluidskwaliteit dan mp3. Dat komt vanzelf, de technologie is volop in ontwikkeling.”
Wist je dat men zegt dat je geen gevoel voor humor zou hebben?
“Ik ben een droogkloot en veel mensen begrijpen dat soort humor niet. Als ik op reis ben mis ik vooral de typische Engelse humor, die heel cynisch en sarcastisch is. De muziek die ik draai, is meestal tamelijk serieus, maar nu met electro mag het weer wat olijker worden. Je moet niet vergeten dat technopuristen het minst gevoel voor humor hebben. Als die types horen dat je een lollige plaat draait, dan willen ze ophangen aan de hoogste boom.”
Gezien je voorkeur voor DJ Hell en de scene rond International Deejay Gigolo Records lijk je wat betreft humor te houden van slechte smaak.
“Daarom heb ik een tijdje leren broeken gedragen, want dat zou not done zijn.”
Achter de decks ben je altijd in het zwart gekleed. Johnny Cash zong in Man in Black dat hij zwart aan de buitenkant droeg omdat hij zich zo duister van binnen voelde.
“Zo voel ik me ook wel eens, maar de keuze voor zwarte kleding heeft twee redenen. Ten eerste gaat het om de muziek en niet om mij. Ten tweede neem ik liever platen mee op reis dan kleding. Een zwart shirt kan je avond na avond dragen, ook al is het vies. Het zal niemand opvallen.”
Is het met al dat reizen, wachten en rondhangen nog wel de moeite waard om ergens aan de andere kant van de wereld de naald in de groef te zetten?
“Daar gaat dus om, dat is het moment, daar wacht je op. Je gaat naar een club en je bidt dat het soundsystem in orde is en dat het publiek er zin in heeft. Als alles klopt, dan is het reizen het eindeloos wachten op vliegvelden het waard. Ik doe het 300 keer per jaar en ik probeer nu met privévliegtuigen te reizen om tijd te besparen. Ik heb zelf vliegles genomen zodat ik alles in eigen hand kan hebben. Maar als ik eenmaal die eerste plaat heb opgezet, valt alles van me af – tot de volgende ochtend als je alles weer opnieuw moet gaan doen.”
Je hebt een deal met Skint voor zes albums en ik had gehoopt dat we over je nieuwe plaat zouden kunnen praten.
“Ik ook, maar het is nog niet zover. Ik heb acht tracks af en er nog drie of vier te gaan. Ik kan je er verder niet veel over vertellen. Sorry. De eerste stukken die ik gemaakt heb zijn heftige technotracks geworden. Waarschijnlijk moest mijn systeem gezuiverd worden na alle ellende die ik na Archive One heb ondervonden in de muziekindustrie.”
Ik las op je website dat je zo gecharmeerd bent van Radiohead dat je iets in het spanningsveld tussen pop en eletronica wil gaan doen.
“Misschien op mijn derde of vierde album. Ik moet eerst een ontwikkeling als muzikant doormaken om dat soort experimenten te kunnen gaan doen. Na wat er allemaal is gebeurt sinds Archive One, voelt mijn nieuwe plaat welhaast als een debuut.”
Archive One klinkt nog steeds opmerkelijk fris, terwijl veel dance die vandaag geproduceerd is morgen alweer gedateerd klinkt.
-“Ik probeer tijdloze muziek te maken.”
Hoe oud voel je je eigenlijk als je achter de draaitafels staat en alles loopt op rolletjes?
“Geen specifieke leeftijd, maar de ochtend erna, na drie uur slaap, dan voel ik me oud. Als ik draai, ben ik niet langer mezelf. Ik kijk dan naar mijn handen die de dingen doen die ze moeten doen zonder dat ik daar over hoef na te denken. Op die momenten ben ik een vaartuig van pure energie.”
Basic Groove Magazine, september 2002