“Ik geniet er van, maar het succes heeft me niet echt veranderd hoor. Ik realiseer me alleen dat ik een constant gebrek aan tijd heb”, zou Lisa Stansfield later zeggen. Voor het zover was heeft de Britse zangeres, die hoog op de Europese hitlijsten staat met All Around The World, al heel wat tijd verspild met diva-achtig kapsones.
“Ik geniet er van, maar het succes heeft me niet echt veranderd hoor. Ik realiseer me alleen dat ik een constant gebrek aan tijd heb”, zou Lisa Stansfield later zeggen. Voor het zover was heeft de Britse zangeres, die hoog op de Europese hitlijsten staat met All Around The World, al heel wat tijd verspild met diva-achtig kapsones.
Het nieuwbakken succesnummer is te laat voor haar afspraak. “Ze stond langdurig in de steigers”, meldt een vertegenwoordigster van haar Nederlandse platenfirma. Lisa wil er op en top uitzien voor de beloofde fotosessie. Eenmaal in de lobby van het Hotel Americain laat ze zich gelden als een megaster. Of de fotograaf de rechten van zijn foto’s maar uit handen wil geven en een verklaring daartoe wil tekenen. Dat is een geheel nieuwe. Nee dus. La Stansfield is vervolgens meer bezorgd over de tafel waar we aanschuiven — ze wil bij het raam in het licht zitten — dan de inhoud van het interview. Routineus brengt ze een gemaakte glimlach in stelling. “Wat wil je weten?”
Ach, het is vast niet gemakkelijk om een ster te zijn, zeker niet als het succes zo snel komt. Een paar jaar geleden stuntelde Lisa Stansfield (23) nog met de groep Blue Zone, waarmee ze in 1988 de lp Big Thing maakte. Blue Zone werd echter niet big. Maar toen Lisa gevraagd werd te zingen op de single People Hold On van Coldcut kreeg ze enige bekendheid. People Hold On werd een grote Engelse hit en het bleek een slimme zet om de naam Blue Zone te laten vallen en zogenaamd als solo-artiest verder te gaan. Haar Blue Zone-maatjes Ian Devaney en Andy Morris bleven de drijvende krachten achter de schermen. Met This Is The Right Time werd Engeland veroverd, terwijl haar naam met All Around The World de wereld rond ging.
“Ik begon op mijn veertiende in de showbizz met kleine bijdragen aan tv-programma’s. Toen ik zestien was presenteerde ik een popprogramma, maar dat vond ik niet zo leuk want ik wilde zelf zingen. Toen ontmoette ik Ian en Andy weer, die ik nog van school kende, en we verveelden ons en besloten samen te werken”, ratelt Stansfield haar geschiedenis af. Misschien is Lisa een eendagsvlieg, maar dat ze kan zingen valt niet te ontkennen. Haar muziek is tamelijk tijdloos en de popsoul die ze op het album Affection brengt heeft kwaliteit. Opmerkelijk aan haar muziek is het open geluid, dat vergeleken met andere hedendaagse produkties niet volgepropt is met allerlei geluidjes. Affection ademt, met Lisa’s plooibare stem als middelpunt.
“Dit is de lp die we altijd al hadden willen maken. Toen we begonnen met Blue Zone waren we een soul- en funkband, maar de Big Thing-lp was een compromis. Nu zijn we terug bij onze uitgangspunten. Mijn invloeden zijn vooral de disco en soul uit de jaren zeventig, de Philly-sound en zangeressen als Aretha Franklin en Chaka Khan”. Stansfield zegt met de teksten van haar liedjes dieper te willen gaan dan de gewone ‘jongen-ontmoet-meisje’-thematiek die in de wereld van de top 40 prevaleert. Dat is overigens aan haar tamelijk onbeduidende liedjes niet te horen. Maar Lisa weet het beter: “Het merendeel van de songs gaat over respect. Respect voor mensen, respect voor relaties.” Haar begeleidster, die vanaf een belendend tafeltje het gesprek nauwlettend in de gaten heeft gehouden, snauwt op dat moment een serveerstertje af die Stansfield verlegen om een handtekening is komen vragen.
Haagsche Courant 1990