Het astrale. Jachtgebied der magiërs. Verlaat je lichaam en reis mee naar de astrale velden. Ontmoet Coil. Kijk in de kristallen bol van John Balance en Sleazy. Luister! Een ander geluid is er niet. Dit is de enige muziek die er toe doet.
Sluit de ogen en laat je meevoeren op de drones van Coils tijdmachines. 2,5-Dimenthoxy-4-ethyl-Amphetamine in geluid omgezet. Het werkt echt, als middel voor tijd-ruimte reizen. Laat je gaan, denk aan de wijze woorden van The Beatles in Tomorrow Never Knows en speel een partijtje schaak met Aleister Crowley in het astrale. Niets is wat het lijkt, alles is voortdurend aan verandering onderhevig. Na jarenlag de zon aanbeden te hebben (see the black sunsire in the solar lodge), maakt Coil sinds Musick To Play In The Dark tegenwoordig moon musick.
Coil is John Balance en Peter ‘Sleazy’ Christopherson. Coil is ook The Eskaton, Black Light District, The Elph. Muziek voor astrale trips en chaos magie. Moon musick – met de toegevoegde magische k om het onderscheid met alle andere music duidelijk te maken. Coil is de muziek van de geliefden John & Sleazy. Peter Christopherson, een aimabele maar duistere gentleman. Kostwinnaar. Alchemist. Aanbidder van de anale wenteltrap. SM. Stront. Scatology. Gevierd videoclip-cineast en voormalig lid van design-hippies Hipgnosis; vliegende varkens boven Londen. Maar hij is ook de Sleazy van Throbbing Gristle; voorlopers van van alles en nog wat – tegen wil en dank. Music From The Death Factory. Genesis P-Orridge, Chris & Cosey. Industrial apocalypse. Dreamachines & cut-ups. Brion Gysin & Bill Burroughs. Coils How To Destroy Angels; ritual music for the accumulation of male sexual energy.
Geff Rushton a.k.a. John Balance is Belle én het Beest. Pinnochio én Pan. Kinderlijke onbevangenheid en eeuwenoude kennis, Occult = verborgen kennis. John Dee’s enochian syntax, de Gouden Dageraad, Aleister Crowley. De O.T.O. Austin Osman Spare. Zos Kia. Witte magie als zwarte. Zwarte magie als witte. Balance is een ziener. Hij heeft sinds zijn kinderjaren visioenen. Balance ziet engelen, zelfs op de dansvloer. MDMA. Paddo’s. Extase. The Key To Joy Is Disobedience. Koning Alcohol staat in de schaduw. Koning Alcohol is de schaduw! Delirium. Balance meldt op de hoes van de compilatie Foxtrot (1998): I am an alcholic. I am addicted to the chemical substance ethyl alcholo. It is my demon. My ugly spirit. April 2000: Balance op de cover van The Wire. Coil geaccepteerd door de elite? Als dat maar goed afloopt. If it goes any faster, there will be an astral disaster.
Eerst was er COUM. Performance art to end all performance art. Engeland in de 70ies. Angst & walging. Een van de laatste acties van COUM was Throbbing Gristle, een ‘rockband’ met een missie. Zie ook: Wreckers of Civilization, The Story of COUM Transmissions & Throbbing Gristle (Black Dog Publishing, 1999). TG: de single United/Zyklon B Zombie, de elpee Second Annual Report, het zwarte koffertje met 24 C60-cassettes, de ansichtkaart met de mededeling the mission is terminated. Hoe een anti-rockgroep aan adoratie van publiek en acceptatie van media ten onder moest gaan. Chris & Cosey gaan de ene kant op. Sleazy & Genesis de andere: Psychic TV, de paradoxale mindfuck van GPO, maar in eerste instantie vooral een broedplaats voor opmerkelijke talenten en gelijkgezinde zielen. Niet alleen Balance, maar ook David Tibet maakt korte tijd deel uit van GPO’s natte droom over sektes en mind-control. Balance en Tibet sluiten vriendschap voor het leven. Tibet start Current 93, genoemd naar de hoogste graad van Crowleyiaanse magick – met de toegevoegde k omwille van etc. Tibet is een thelemiet, een aanhanger van Crowleys leer van Thelema (Grieks voor ‘wil’ – in overeenstemming met Uncle Al’s intentieverklaring Do What Thou Wilt Shall Be The Whole Of The Law). De stellingname van de katholiek opgevoedde born-again pagan Balance ten opzichte van Thelema blijft ambivalent. Tot op de dag van vandaag, zet Coil achter elke datum het aan Crowley ontleende e.v. (era vulgaris m.b.t. de christelijke jaartelling). In het omvangrijke oeuvre van C93 heeft Balance een terugkerende rol als gastvocalist. Een andere voorname vriend en collaborator van C93 – en van Coil – is de uitvinder, kunstenaar en kluizenaar Stephen Stapleton a.k.a. Nurse With Wound. Als producer en technicus is Nurse op nagenoeg alle C93-platen aanwezig. Een schilderij van Stapleton siert de hoes van Coils magistrale Astral Disaster. De banden in de magische driehoek Coil-C93-NWW zijn hecht en intens. Andere muziek heb je niet nodig. Alle andere muziek is overbodig.
Waar veel ‘artiesten’ en ‘kunstenaars’ in hun vroege jaren tot de meest opmerkelijke, daadkrachtige creaties komen, is groei het sleutelwoord voor de onheilige drie-eenheid Coil-C93-NWW. Hier toegespitst op het werk van Coil, mag gesteld worden dat de muziek van Coil is op te delen in een pre-1990 en een post-1990 periode. Wat er precies gebeurde met John & Sleazy aan het begin van eht laatste decennium voor aanvang van Crowleys New Aeon is onbekend, maar vanaf het album Love’s Secret Domain (1991) klinkt Coil anders; voller, intenser, warmer, mystieker. Love’s Secret Domain is de sound van pure, onversneden MDMA (Are you still shivering? zou een klappertandende Balance later vragen op Musick To Play In The Dark vol. 1). Coil is de daarop volgende jaren het geluid van LSD25 (Windowpane) en wodka, van hemelse en helse visioenen, van The Book Of The Law en de Equinox. Geluiden uit een kristallen bol. Glimmend en sidereal. Muziek geïnspireerd op en niet zelden letterlijk gestuurd door contacten met gene zijde. In Broccoli, het sleutelstuk van MTPITD vol. 1, vertelt Balance over boodschappen die hij doorkreeg van een familielid en van Austin Osman Spare. Niet alleen is broccoli erg gezond, maar we moeten ook weten dat we vooral dankbaar moeten zijn voor alles dat we niet hebben. Zo luidde het advies uit het rijk der geesten. Goede raad hoeft niet duur te zijn.
John Balance de sjamaan: de regressie naar het bewustzijn van een vogeltje. Drie lange dagen lang. Drie dagen getjilp en gekwetter. Het liedje Strange Birds herinnert aan het voorval. De vier singles die Coil tussen 1997 en 1998 wijdt aan het begin van de lente/zomer/herfst & winter zijn invocaties – al dan niet afgestemd op heidense gebruiken. Time Machines (4 tones to facilate travel through time), Astral Disaster, en de twee delen Musick To Play In The Dark zijn belangwekkende documenten. Het zijn toverboeken van geluid. Abrahadabra! Om door tijd & ruimte te kunnen reizen, heb je geen drugs nodig – hoewel er verscheidende middelen bestaan die behulpzaam kunnen zijn. Concentratie is het enige vereiste. Time Machines bevat vier drone-achtige tonen die je werkelijk – echt waar! – in staat stellen het stoffelijke te verruilen voor het astrale, voor het onbekende, voor het andere. Niet bepaald free your mind and your ass will follow, maar spiritualiteit in gecodeerde geluiden macht frei! En je zal het allemaal zelf moeten doen, zelf moeten ervaren, zelf moeten leren. Do What Thou Wilt! De kristallen bol van Coil kan je op weg helpen.
En hier stopt de kosmische verbinding… een glitch keert het astrale binnenstebuiten, of is het andersom?
Love Is The Law, Love Under Will.
Opscene, augustus 2000 e.v.