Over lelijk en mooi, goed en kwaad, of bedreigend en vertrouwd houdt de mens er conventies op na die sociaal-maatschappelijk, cultureel en geografisch bepaald zijn. De Canadese maar in Taiwan geboren kunstenaar Ed Pien kan uit ervaring spreken en met zijn tekeningen en gouaches legt hij universele angsten en verlangens bloot.
Ed Pien (1958) maakt afbeeldingen van fantastische transformaties tussen mens, dier en figuren uit sprookjes of het onderbewustzijn. Hoewel hij op de meest uiteenlopende formaten werkt en internationaal vooral bekendheid geniet vanwege zijn meters grote papierinstallaties, keren de thema’s die hij vindt in mythologieën en volksverhalen uit verschillende culturen ook terug in zijn relatief kleinere werken van inkt en waterverf op glassine, zoals te zien bij galerie Maurits van de Laar in Den Haag.
"Ik was elf jaar toen ik naar Canada kwam. Als je uit een land komt waar iedereen er hetzelfde uitziet en je dan opeens ergens komt waar je merkt dat iedereen anders is en waar de mensen juist jou anders vinden, dan ga je nadenken over wie en wat je bent", zegt kunstenaar Ed Pien.
"We kwamen terecht in een kleine stad waar ze nog nooit Chinezen hadden gezien. Ik sprak de taal niet, ik was een buitenstaander en ik voelde mij kwetsbaar en had het idee dat iedereen op mij lette. Ik probeerde zo normaal mogelijk te lopen omdat ik anders dacht dat men zou denken dat alle Chinezen een rare manier van lopen hebben", lacht Pien. "Mijn werk komt voort uit hoe mensen naar verschillende culturen kijken en naar mensen die anders zijn. Ik heb gemerkt dat mensen graag iemands identiteit fixeren. De figuren die ik teken kun je niet vastpinnen, ze veranderen voortdurend van vorm en als zodanig zijn ze bevrijd van onze ideeën over hoe een figuur eruit moet zien."
Ed Pien vertelt dat de ervaringen uit zijn jeugd de basis vormen voor zijn werk. Hij vindt het belangrijk dat zijn uitgangspunten eerlijk en oprecht zijn om met zijn werk bepaalde ervaringen te kunnen delen met de beschouwer. "Mensen zijn uiteindelijk meer gelijksoortig dan verschillend. Wat we allemaal gemeen hebben zijn onze angsten, kwetsbaarheden en verlangens."
Ed Piens werk is soms angstaanjagend, morbide en verwijst niet zelden naar angst voor lichaam en seksualiteit. Het is echter ook humoristisch en relativerend. "Mijn werk gaat niet over angst aanjagen, maar over het leren begrijpen van angst. Om dat te kunnen, zal je het eerst moeten confronteren."
In Rabbit Girl With Dogs wordt een meisje in een bos belaagd door wilde honden. Het meisje probeert zich anders voor te doen om de honden te verjagen, maar gezien haar beperkte kennis van het bos kan ze zich alleen maar vermommen als konijn. De tekening, met een groene achtergrond waarover met inkt het tafereel is getekend, maakt deel uit van een serie. "Ze zijn voortgekomen uit een installatie die het idee moest geven dat je door een bos liep en het verwees naar de gevoelens die mensen verbinden aan een bos. Het mysterieuze en de enge dingen die we uit sprookjes kennen. Ik ben geïnteresseerd in sprookjes uit verschillende culturen omdat je er veel van kunt leren over de manier waarop mensen de wereld tot zich nemen. In de bossen die ik teken, spiegel ik de achtergrond zodat de bomen op spinnenwebben of op monsters lijken. Het werkt als een Rorsach-test. De beschouwer moet er zelf zijn weg in zien te vinden. Je ziet iets, of niet. Het gaat mij om de interpretatie van de beschouwer die uiteindelijk zelf moet uitgaan van zijn eigen ervaringen en kennis."
Haagsche Courant, juni 2004