Wolfert Brederode: “Sfeer is het uitgangspunt.” (2008)

Wolfert Brederode is een buitenbeentje in de Nederlandse jazz. De Haagse pianist en componist maakt muziek die net zoveel met jazz als met klassiek en folk te maken heeft. Muziek die poëtisch en verstild is maar tegelijkertijd ook intens en expressief. Al deze kwaliteiten komen nog het fraaist tot hun recht in Brederodes kwartet waarmee hij het internationaal bejubelde album Currents maakte.


Foto © Robert van Stuyvenberg

Hij draagt een Egyptische amulet, in de vorm van een scarabee, bij zich. Een cadeautje van drummer Joost Lijbaart, waarmee Brederode een duo vormt. “De scarabee staat voor wedergeboorte en voorspoed, maar ik ben niet bijgelovig hoor.” Hoe dan ook, aan artistieke voorspoed ontbreekt het Brederode niet terwijl hij in zijn composities voortdurend opnieuw geboren lijkt te worden. Scarabee is ook de titel van een stuk dat hij met het kwartet opnam voor Currents dat uitgebracht werd door ECM, het label van Keith Jarrett, Jan Garbarek en Arvo Pärt. Wolfert Brederode (1974) is bij ECM in goed gezelschap en zijn muziek, dromerig en ingehouden extatisch, lijkt perfect te passen bij de sferen die het kwaliteitslabel van Manfred Eicher oproepen. “Sfeer is het eerste uitgangspunt voor mijn muziek en daarbij komen de invloeden niet zozeer uit muziek maar uit boeken, films en situaties uit het dagelijks leven.” Het zijn ijle, romantische maar beslist niet sentimentele sferen, die onwillekeurig aan Ravel doen denken maar even goed ook aan de platen van pianist Paul Bley met klarinettist Jimmy Guiffre. “Klarinet mengt zo prachtig met piano.” Hoe bijzonder dat kan klinken, is te horen in Brederodes interacties met de Zwitser Claudio Puntin, die klarinet en basklarinet speelt in zijn kwartet. Brederode, die klassieke en jazz-piano studeerde aan het Koninklijk Conservatorium, is blij dat zijn muziek bij de jazz wordt gerangschikt. “Ik weet niet hoe ik het zelf zou willen noemen, ik weet mijn invloeden niet meer. Ik heb zoveel verschillende muziek gehoord en gespeeld. Mijn interesse voor jazz werd in eerste instantie gewekt door musici als Dave Brubeck, swingend en dansbaar. Maar wat ik miste, het poëtische en impressionistische, vond ik uiteindelijk bij Miles Davis en Bill Evans. Muziek met een ongrijpbare lading. Dat wil ik spelen, muziek die tot de verbeelding spreekt.”

AD Haagsche Courant
September 2008