Waar de meeste kinderen van dertien nog dromen van een loopbaan als popmuzikant, besloten Jim Baker en Phil Aslett op die leeftijd daadwerkelijk de studio in te gaan. Vrolijke popmuziek vond het duo maar niks, maar in de Engelse hardcore breakbeat-scene vonden ze zichzelf uit als Source Direct. Inmiddels behoren ze tot de toonaangevende artiesten in het darkcore-genre en laten ze met hun langverwachte debuutalbum Exorcise The Demons horen waarom ze in de wereld van huiveringwekkende bassen en schrille ritmes zoveel respect afdwingen.
Waar de meeste kinderen van dertien nog dromen van een loopbaan als popmuzikant, besloten Jim Baker en Phil Aslett op die leeftijd daadwerkelijk de studio in te gaan. Vrolijke popmuziek vond het duo maar niks, maar in de Engelse hardcore breakbeat-scene vonden ze zichzelf uit als Source Direct. Inmiddels behoren ze tot de toonaangevende artiesten in het darkcore-genre en laten ze met hun langverwachte debuutalbum Exorcise The Demons horen waarom ze in de wereld van huiveringwekkende bassen en schrille ritmes zoveel respect afdwingen.
“We waren dertien en wisten precies wat we wilden. Daarom zijn we toen al van school gegaan om ons volledig te richten op muziek. Terwijl onze leeftijdgenootjes voetbalden, bezochten wij studio’s in Hackney”, vertelt Jim Baker. Hij is afkomstig uit St. Albans, het gehucht waar ook wapenbroeder Photek huist. Drie jaar geleden reden Baker en Phil Aslett, beiden inmiddels 22, in identieke zwarte BMW’s door het slaapstadje en wezen met hun statussymbolen op het feit dat er veel geld te verdienen valt met drum & bass. “Die auto’s hebben we gekocht van het voorschot dat we van Virgin kregen toen we bij hun jungle-label Science tekenden. Maar we hebben de BMW’s al weer van de hand gedaan, omdat ze voortdurend het middelpunt waren van vernielingen. We hebben geen garage en de wagens stonden altijd op straat, waar men het blijkbaar leuk vond om ze met sleutels te bekrassen”, aldus Phil, die er zonder blikken en blozen bij vermeldt dat ze elk 35.000 pond kregen van Virgin. Geen onaardige bedragen voor twee jonge bleekneusjes. Maar Source Direct had toen al een flinke reputatie opgebouwd, met een imponerende reeks platen voor gezaghebbende labels als Certificate 18, Basement, Good Looking, Metalheadz en hun eigen Source Direct-label. Samen met artiesten als Photek, Klute, Ed Rush en Optical hebben Baker en Aslett vormgegeven aan de darkcore. Een stijl die gekenmerkt wordt door duistere science fiction-achtige sferen, waarin jagende metalen ritmes het opnemen tegen de laagste en vervaarlijkst klinkende bassen denkbaar. Het is overweldigende muziek, muziek om een beetje bang van te worden. En daar is het Source Direct ook om te doen. “We willen bakens verzetten, grenzen verleggen en steeds een stapje verder gaan met uitdagende muziek”, stelt Jim. “We zijn volledig toegewijd aan elkaar en aan de muziek”, aldus Phil. “We waren dertien, veertien jaar oud toen we al studio’s bezochten om te leren hoe muziek opgenomen wordt en hoe je met apparaten als samplers, midi-computers en mengtafels kan werken.”
Toen ze elkaar als prille tieners ontmoetten, luisterde Baker naar hiphop en Aslett naar techno. “Onze muziek wordt steeds intenser en extremer”, weet Phil. “Omdat we al zo lang bezig zijn, leren we steeds meer. We leren van het leven zelf, maar bijvoorbeeld ook hoe je de studio naar je hand kunt zetten. Sinds we in 1992 onze eerste platen uitbrachten, hebben we voortdurend gezocht naar nieuwe wegen om drum & bass te maken. We kunnen al onze emoties kwijt in de muziek. Ik denk dat we heel snel volwassen zijn geworden en we inmiddels alle facetten van het leven kennen. Misschien klinkt onze muziek daarom soms zo boos. Het is een reactie op de realiteit.”
“De titel van onze cd Exorcise The Demons heeft een dubbele betekenis”, meent Jim. ‘Enerzijds drijven we met de muziek onze persoonlijke demonen uit, terwijl anderzijds onze composities demonen op zich zijn. Het zijn echte levensvormen!” Hoewel het duo in 1992 al debuteerde met een plaat voor Certificate 18 onder de naam Sounds Of Life en twee jaar later als Source Direct een 12"-reeks maakte voor het kleine Odysee-label, duurde het tot 1995 voordat Source Direct bij het drum & bass-publiek en de media een klinkende naam werd. Dit gebeurde met de 12" The Cult/Made-Up Sound voor Goldie’s Metalheadz-label. Maar voor Jim Baker is dat niet zo’n belangrijke plaat. “Erkenning hadden we al van onze collega’s gekregen. Voordat The Cult een succes werd gingen we al om met Goldie, Bukem, Peshay, Doc Scott en noem maar op. Maar je moet niet vergeten dat er in 1995 nog nauwelijks belangstelling was voor deze muziek. In de clubs kwam je alleen DJ’s en vrienden tegen. Mond op mond reclame zorgde voor een kleine groei en het begon pas echt te lopen met de Blue Note-avonden in Londen. Tegen die tijd hadden wij al een reputatie opgebouwd. Goldie was in die dagen erg belangrijk, hij was een boegbeeld. Met platen als Terminator, Angel en Dark Rider had hij ons de juiste richting gewezen.”
Met de term darkcore heeft Jim niet veel op. Source Direct maakt nachtmuziek, die misschien wel een duistere kant heeft, maar niet per definitie negatief is. Net als de muziek van Ed Rush & Optical roept de Source Direct-sound beelden op van glimmend metaal, rook en, ja, demonen. Horror en sci-fi. De muziek van Jim en Phil zou het niet slecht doen als soundtrack voor een Clive Barker-film. “De beelden die ik zie als we aan een track werken zijn niet zelden erg expliciet. Zeer gewelddadig!” lacht Jim. “Wat betreft onze samenwerking, moet ik zeggen dat het draait om begrippen als toewijding en verbondenheid. Toen we begonnen was er geen commerciële belangstelling voor deze muziek. Mensen in onze omgeving vonden ons maar gestoord. We konden maar beter werk gaan zoeken, want met die muziek zou het toch nooit wat worden. Tja, wij wisten niet beter, maar we wisten wel precies wat we wilde. Phil en ik zijn vrienden, we hebben dezelfde smaak, dezelfde kijk op het leven. We kennen elkaar als geen ander en op muzikaal vlak zijn we broers. We doen niets anders dan muziek. We zijn of in de studio of we draaien ergens. Het is geen hobby, het is wat we doen en waarmee we onze families in de toekomst moeten onderhouden. We geloven in onze muziek.”
Opscene, juni 1999