“Hi, my name is Joe and I play in a band called Fiction Plane”, klinkt het opgewekt aan de andere kant van de telefoonlijn.
“We zijn in Frankrijk. Gisteravond speelden we in Lyon. Het was fantastisch. Fiction Plane speelt weer in clubs en daar ben ik erg gelukkig mee.” Vorig jaar toerde de band van zanger en bassist Joe Sumner, bekend van het hitje Two Sisters, de wereld rond als voorprogramma van The Police, toevallig de groep van zijn vader. Hij vertelt dat het niet altijd een pretje was om in gigantische stadions op te treden. “In Amerika slaat het publiek de voorprogramma’s massaal over en sta je voor een handjevol mensen te spelen, maar in Nederland was het geweldig omdat de Arena in Amsterdam al helemaal was volgelopen.”
Joe Sumner is dus de zoon van Sting en hij is het spuugzat om daar altijd maar weer vragen over te moeten beantwoorden. Het heeft een tijdje geduurd voordat Joe er voor uit wilde komen wie zijn beroemde vader was. “Dat was moeilijk want zo gauw ik mijn mond open doe hoor je de relatie.” Inderdaad. Joe speelt niet alleen basgitaar, net als pa, maar heeft ook een stemgeluid dat onmiddellijk aan dat van Sting doet denken. Kwestie van genen, niks aan te doen. Vorig jaar, met de komst van de tweede CD Left Side Of The Brain, besloot Sumner om zijn identiteit niet langer geheim te houden. “Het werd tijd om ons volledig op de muziek te storten en ons geen zorgen meer te maken over wat andere mensen denken. Het is geen zware last om als de zoon van Sting door het leven te gaan, het is eerder iets om te negeren. Het gaat nu heel goed met Fiction Plane, we treden bijna elke dag op en het belangrijkste is dat we spelen voor mensen die speciaal voor ons komen”, zegt Sumner. Het trio Fiction Plane, toevallig een anagram van Infant Police, maakt puntige, jachtige powerpop. In songs als Death Machine en Anyone maakt tekstschrijver Sumner zich boos op de wereld, ook iets wat hij niet van vreemden heeft. “Ik onderzoek onderwerpen die ik verontrustend vind, maar die zet ik op muziek die ons allemaal weer een goed gevoel moet geven.”
AD Haagsche Courant
maart 2008